In kansarme wijken stuiten pogingen om de energietransitie (ET) te realiseren op twee wanverhoudingen: 1) tussen retrofit-technologieën en bewoners’ energie praktijken, en 2) tussen bewoners en actoren die oplossingen plannen en implementeren. Deze kunnen mogelijk de ET verhinderen als het aankomt op zowel de effectiviteit (door weertand te produceren, rebound en prebound effecten), als de rechtvaardigheid (dus, de distributie van lasten en lusten, de mate van toegang tot besluitvorming omtrent de ET, en de erkenning van hoe kwetsbare groepen worden getroffen door de ET). Kennis onderliggend aan deze wanverhoudingen schiet te kort in de diepte als het gaat om energie consumerende parktijken als koken, wassen, en verwarmen. Daarnaast is er ook een tekort aan effectieve en rechtvaardige methoden om bewoners uit kansarme wijken te betrekken in de ET.

Een effectieve en rechtvaardige ET vereist dus een ‘bottom-up’ perspectief voor het herzien en ontwikkelen van thematische agenda’s voor gemeentes, woningcorporaties en andere institutionele actoren; repertoires van interface-technologieën, renovatie strategieën en bestuursregelingen. Daarnaast vereist het ook inzicht in de diversiteit die de huidige en toekomstige behoeften en praktijken van bewoners omvat, methoden om zulke inzichten te ontwikkelen of te controleren in gevallen buiten ons project, en dus ook educatie materiaal voor (post-)initiële training voor professionals om de ET in kansarme wijken te bemoedigen. Dit project ontwikkelt de methodologische en substantiële kennis die nodig is om deze problemen aan te pakken. Initiële kennis uitkomsten worden getest en verbeterd op basis van lessen onttrokken uit vier Living Labs, waarin vier gemeentes, bewoners en andere belanghebbenden participeren. Deze outputs worden vertaald naar outcomes voor het gebruik op andere plekken in de Learning Labs, waarin zowel Living Lab belanghebbenden, als ondernemingen en deskundigen wat betreft kennis utilisatie en overdracht participeren.