Wie en Wat Doet er Toe? Bestudering van Erkenningsrechtvaardigheid in Energie Transities.
Tijdens een van mijn eerste thuisbezoeken, verwachtte ik gesprekken over insultatie, efficiëntie, en technische vooruitgangen. Integendeel, was wat er uitsprong iets anders—hoe de geleefde realiteiten van huishoudens vaak uitdagingen introduceerden en overwegingen voorbijgaand aan technische parameters. Terwijl professionals zich verplaatsten door de ruimte, renovatie behoeften registrerend, waren bewoners op verschillenden wijze betrokken. Sommige participeerden actief, terwijl anderen zich gereserveerd opstelden, hun prioriteiten waren niet altijd gemakkelijk te bevangen binnen gestandaardiseerde beoordelingskaders.
Gedurende mijn lopende veldwerk, heb ik geobserveerd hoe energie renovaties zich ontvouwen in huishoudens met historiën, sociale contexten, en materiële condities. Terwijl beleid erop gebouwd is om energie efficiëntie, betaalbaarheid en decarbonisatie te optimaliseren, neemt implementatie plaats in dagelijkse realiteiten die misschien niet altijd overeenkomen met beleidskaders. Huishoudens navigeren reeds bestaande onderhoudsproblemen, financiële compromissen, of onzekerheden over hoe renovaties hun levensomstandigheden zullen aantasten— factoren die, terwijl ze cruciaal zijn, niet altijd centraal staan in het ontwerp van energiebeleid.
Dit roept een belangrijke, maar vaak impliciete vraag op: wie en wat wordt gezien in de energie transitie?
Erkenningsrechtvaardigheid wordt vaak geschetst als de eerlijke erkenning van diverse identiteiten, behoeften, en ervaringen in besluitvorming, aanvullend aan verdelings- en procedure rechtvaardigheid. In beleidsdebatten wordt het vaak behandeld als een correctie van exclusie, ervan uitgaand dat grotere erkenning per definitie leidt tot meer gelijkwaardige uitkomsten. Echter, erkenning is niet een eenvoudig proces van inclusie—het wordt gevormd door interacties, betekenisgeving gerelateerde praktijken, en de manieren waarop verschillende actoren tegenstrijdende prioriteiten navigeren. Het beïnvloed hoe problemen gekaderd worden, wiens realiteiten geldigheid verkrijgen, en welke interventies prioriteit krijgen in energie transities.
In plaats van het behandelen van erkenningsrechtvaardigheid als een vaststaande uitkomst, bestudeert mijn onderzoek hoe het in de praktijk opduikt—hoe het is toegekend, besproken, aangevochten, of soms vergeten in verschillende werkelijke situaties. Door een action-research onderzoeksopzet, geworteld in institutionele etnografie, te gebruiken, verken ik hoe erkenning vorm aanneemt binnen bestuursprocessen, praktijken, en dagelijkse interacties. Dit betreft het volgen van renovatieprojecten terwijl die zich ontvouwen, het observeren van besluitvorming processen, en analyseren hoe verschillende stakeholders transities in de praktijk vormen.
Door het schaduwen van verschillende stakeholders, examineer ik hoe erkenning en miskenning zich manifesteren in dagelijkse interacties en praktijken. Ik leg diverse perspectieven vast op hoe energie renovaties ervaart en begrepen worden door het afnemen van interviews en focusgroepen. In participerende observatie bij vergaderingen, website bezoeken, en levende laboratoria (Living Labs), traceer ik hoe erkenning (of haar afwezigheid) wordt geconstrueerd in discussies, onderhandelingen, en beleidsexperimenten.
Terwijl dit werk progressie boekt, doel ik erop om bij te dragen aan discussies over hoe erkenningsrechtvaardigheid opereert als een proces—niet enkel als een beleidsdoel, maar als iets gevormd door interacties, onderhandelingen, (in)formele praktijken, en bestuursprocessen.
Zie Engelse pagina voor originele text.
NL 
EN